Παλαιός/Νέος Κόσμος

Ο Παγκόσμιος οινικός χάρτης χωρίζεται στον παλαιό και το νέο κόσμο. Ο Παλαιός Κόσμος περιλαμβάνει τις χώρες που έχουν μακρά παράδοση στο αμπέλι και το κρασί, και στις περισσότερες περιπτώσεις, διαθέτουν γηγενείς ποικιλίες σταφυλιού. Στον παλαιό κόσμο περιλαμβάνονται οι χώρες της Ευρώπης, καθώς και εκείνες εκτός της ηπείρου που όμως βρέχονται από τη Μεσόγειο – ουσιαστικά πρόκειται για όλες τις οινοπαραγωγικές χώρες της Ευρώπης και κάποιες χώρες της Νότιας Μεσογείου όπως η Κύπρος, ο Λίβανος, το Ισραήλ. Ο Νέος Κόσμος περιλαμβάνει όλες τις υπόλοιπες χώρες, στις οποίες το σταφύλι και το κρασί έφτασαν πολύ αργότερα - από Ευρωπαίους κατακτητές ή αποίκους - και δεν έχουν γηγενείς ποικιλίες σταφυλιού.

Πρόκειται για τις ΗΠΑ (κατά μεγάλο ποσοστό την Πολιτεία της Καλιφόρνια), την Αυστραλία, τη Νέα Ζηλανδία, τη Χιλή, την Αργεντινή, τη Νότια Αφρική. Κάποιες από αυτές τις χώρες, βέβαια, «υιοθέτησαν» με επιτυχία ποικιλίες που, αν και Ευρωπαϊκές, δεν αξιοποιήθηκαν εμπορικά σε μεγάλο βαθμό στον παλαιό κόσμο. Έτσι, η ερυθρή ποικιλία Malbec, με καταγωγή από το Μπορντώ της Γαλλίας, σήμερα ταυτίζεται με την Αργεντινή, ενώ η επίσης ερυθρή Μπορντολέζικη ποικιλία Carmenere, σήμερα θεωρείται η ποικιλία-σημαία της Χιλής. Υπάρχουν επίσης περιπτώσεις που ο νέος κόσμος μετονόμασε ποικιλίες του παλαιού για να διεκδικήσει ένα κομμάτι της σύγχρονης πατρότητάς τους – π.χ. η ποικιλία Syrah στην Αυστραλία και αρκετές άλλες χώρες του νέου κόσμου ονομάζεται Shiraz. Τέλος, υπάρχουν περιπτώσεις νέων ποικιλιών που δημιουργήθηκαν στο νέο κόσμο από διασταύρωση ποικιλιών του παλαιού – όπως η ερυθρή ποικιλία Pinotage που θεωρείται «γηγενής» της Νοτίου Αφρικής, καθώς «γεννήθηκε» από τη διασταύρωση των ποικιλιών Pinot Noir και Cinsault στο Πανεπιστήμιο του Stellenbosch το 1925.

Παρότι συχνά λέγεται ότι ο παλαιός και ο νέος κόσμος βρίσκονται σε συνεχή αγώνα επικράτησης ο ένας του άλλου, στην ουσία τα τελευταία χρόνια οι δύο κόσμοι δείχνουν να συγκλίνουν περισσότερο από ποτέ. Αυτό οφείλεται αφ’ ενός στο γεγονός ότι ο ουρανίσκος του οινόφιλου διεθνώς είναι αρκετά «παγκοσμιοποιημένος», οπότε αναζητά συγκεκριμένα χαρακτηριστικά και αποφεύγει ακραίες διαφορές σε στυλ κρασιών, και αφ’ ετέρου στην υπερθέρμανση του πλανήτη που αναγκάζει παραγωγούς και στους δύο οινικούς κόσμους να ψάχνουν για όλο πιο ψυχρά κλίματα, κάτι που αναμένεται να επιφέρει μία περαιτέρω ομοιομορφία στα κρασιά του κόσμου, ανεξαρτήτως καταγωγής.